Al deze maatregelen worden ingezet om het risico van mislukken van het innovatie traject zoveel mogelijk te beperken. De vraag is of deze risico beperkende maatregelen bevorderlijk zijn voor de innovatie en het innovatie proces. Eén of meer van de volgende obstakels kunnen door het risico verminderende gedrag ontstaan:
- het innovatieproces wordt gesmoord in bureaucratie;
- nieuwe toetreders (organisaties, teams, personen) zonder ‘innovatie of ondernemers CV’ krijgen geen kans;
- uitvinders die bijvoorbeeld liever in vaste dienst blijven, krijgen hun idee niet gerealiseerd;
- energieverspilling: de nodige (extra) denkkracht en energie wordt gestoken in randzaken als geld (investeringen, subsidie, enz.) vinden en aantrekken, plannen schrijven en rapporteren in plaats van in de innovatie zelf;
- potentieel goede ideeën sterven een vroegtijdige dood;
- …
Nog afgezien van het feit of de genoemde en andere maatregelen de kans op succes van de innovatie echt groter maken is er ook nog de vraag van het rendement van die maatregelen: weegt het nadeel / de negatieve gevolgen van die maatregelen op het hele proces van idee naar realisatie wel op tegen het (vermeende?) verminderde risico ervan? Zo vergen financiering en investering aantrekken soms meer dan 50% van de tijd van een team en soms wel 100% van de tijd voor een founder voor periodes van een half jaar of meer. Tijd die beter(?) besteed kan worden aan het succesvol maken van de innovatie middels markt- en productontwikkeling.
Wie bepaalt of een innovatie succesvol wordt?
In het huidige innovatielandschap bepalen voornamelijk grote partijen welke innovaties een kans krijgen om zich te bewijzen. Daarbij is het natuurlijk nog maar de vraag of die daar (voldoende) kijk op hebben: hebben zij een ‘glazen bol’ die kan voorspellen welke innovatie slaagt? De praktijkcijfers geven globaal aan dat van elke 100+ ingediende innovatieplannen er zo’n 10 een investering krijgen, waarvan er één echt succesvol is. Een vrij mistige ‘innovatie glazen bol’.
